Inhoud
De plexus brachialis is een reeks zenuwen die van de nek naar de oksel loopt en spierbewegingen en sensaties in de schouder, arm en hand regelt. Laesies treden op wanneer deze zenuwen beschadigd zijn of een trauma hebben, evenals ontsteking of tumoren in de schouder. Een persoon met brachiale plexus zal symptomen hebben zoals een verlamde arm, gebrek aan spiercontrole in de arm, hand of pols en / of verlies van gevoel in deze ledematen. Brachiale plexusverwondingen worden vaak onbehandeld gelaten, maar sommige individuen ondergaan fysiotherapie of ondergaan een operatie.
Geen behandeling
Voor sommigen met brachiaal plexusletsel is de beste behandelingsoptie om het op natuurlijke wijze te laten genezen. Dit is meestal de optie voor baby's die met de blessure zijn geboren en slechts drie tot vier maanden nodig hebben om te genezen. Andere patiënten kunnen in weken of maanden genezen, afhankelijk van de ernst van de verwonding, wat aangeeft of een behandeling nodig is of niet. Een avulsion is een type letsel dat optreedt wanneer de zenuwwortel uit het ruggenmerg wordt gehaald. Als de avulsie onvolledig is, wordt de zenuw niet volledig afgesneden en kan deze langzaam genezen. Een ander type letsel is een scheuring, die optreedt wanneer de zenuw is gescheurd, maar op een andere plaats dan waar deze verbonden is met de wervelkolom. Neuropathie is minder ernstig en treedt op wanneer schade wordt aangericht aan de beschermende zenuwkap.Bij dit type letsel is de zenuw niet beschadigd, maar het vermogen om als signaalgeleider te functioneren is verminderd. De meeste patiënten met dit type letsel kunnen genezen zonder operatie of therapie. Patiënten die complete avulsies of breuken hebben, genezen echter meestal niet zonder dat de zenuw chirurgisch opnieuw is verbonden.
fysiotherapie
Brachiale plexus fysiotherapie omvat meestal een verscheidenheid aan bewegingsoefeningen, medicijnen en behandelingen om pijn te verlichten. Het wordt vaak aanbevolen om mensen te helpen hun spierkracht te behouden of te versterken en duurt meestal drie tot acht weken. De patiënt doet bewegingsoefeningen, die hem helpen de stijfheid in de arm kwijt te raken en zorgen voor meer flexibiliteit in de gewrichten. Voor een armoefening, ga met je handpalmen naar boven en buig vervolgens je vingers naar binnen. Doe dit drie tot tien keer. Voor een andere oefening buig je je armen volledig en raak je de schouder aan, waarbij je je vingers gebogen houdt.
Sommige artsen kunnen ook orthopedische apparaten aanbevelen, die zijn ontworpen om mensen te helpen meer in hun armen en handen te bewegen. Als de deltaspier verzwakt is door een plexus brachialis, plaatsen artsen een type op de arm om letsel aan het humerus te voorkomen. Voor pijn kunnen sommige patiënten medicijnen krijgen zoals corticosteroïden, ontstekingsremmende geneesmiddelen, analgetica, spierverslappers, anti-epileptica of tricyclische antidepressiva.
chirurgie
Als een patiënt niet binnen drie tot zes maanden en niet meer dan een jaar herstelt, adviseren artsen gewoonlijk een operatie. Artsen kunnen zenuwtransplantaties, zenuw- of spieroverdrachten uitvoeren. Een zenuwtransplantatie is een procedure waarbij het zenuwweefsel in een opening wordt geplaatst die werd gecreëerd toen de zenuwen werden verbroken of uitgerekt. Zenuwachtig weefsel komt uit weefsels van andere delen van het lichaam, meestal de elleboog of de benen. Na deze procedure groeien de zenuwen rond het weefsel, ongeveer 1 cm per maand, waardoor herstel een langzaam proces wordt. Een transfer is wanneer een deel van een zenuw in goede conditie is, de brachiale plexus wordt gebruikt om een zenuw of een spier te vervangen die is beschadigd in de buurt van de wervelkolom. Dit wordt gedaan om deze spieren of motorische zenuwen de sensorische functie te geven. Tijdens de procedure wordt het functionele deel van de plexus brachialis gehecht aan de geblesseerde zenuw of spier. Bij spieroverdracht, een gezonde spier, evenals bij uw zenuwen en bloedtoevoer, is het been op zijn plaats op de aangedane arm geënt. Het doel van deze operatie is om de motorische functie van de schouder, elleboog en hand te reactiveren. Hoewel deze chirurgische ingrepen beweging in de arm, schouder en hand mogelijk maken, herstelt het de kracht van de hand om voorwerpen vast te houden slechts gedeeltelijk. Soms zijn meerdere operaties nodig om het vermogen van de hand om objecten vast te houden te herstellen.