Inhoud
Schildpadden zijn koudbloedige aquatische reptielen die worden gekenmerkt door de harde romp die ze op hun rug dragen, wat werkt als bescherming tegen roofdieren. De scherpe punt wordt gebruikt om oppervlakken te snijden en te breken. Schildpadden, een van de oudste bekende wezens, dateren al meer dan 200 miljoen jaar. Ze worden momenteel bedreigd door menselijke invloeden, vooral door de jacht.
anatomie
Het ademhalingssysteem van een schildpad gaat van de mond naar de longen. De mond ademt de zuurstof in, die de farynx volgt en door de glottis gaat. De glottis, een kleine doorgang net na de keelholte, fungeert als een barrière tussen de keelholte en het strottenhoofd en voorkomt dat zeewater de longen binnendringt. Na de glottis is er de luchtpijp, die naar de bronchiën leidt, later onderverdeeld in twee bronchiën die op de longen zijn aangesloten. De longen van de schildpadden bevinden zich op andere vitale organen, net onder de romp.
adem
De mond zuigt zuurstof aan, die door het systeem gaat totdat het de longen bereikt. De andere organen van het dier oefenen druk uit op de longen tijdens de ademhaling, werken als een balg en verdrijven kooldioxide terug in het ademhalingssysteem. De longen kunnen worden opgeblazen en zuurstof opslaan voor fluctuatie of lange periodes onder water.
longen
Wanneer lucht de roze, donzige longen binnengaat, vertakken de bronchiën zich in kleinere buizen, bronchiolen genaamd. Ze worden steeds dunner en vertakkender totdat ze terechtkomen in longblaasjes of alveolaire zakken, waar de gasbeurzen worden verwerkt. Zuurstof wordt in het bloed opgenomen en kooldioxide uitgestoten.
aanpassingen
In noodgevallen kunnen zeeschildpadden door het riool ademen, een kleine holte in het hoofd. Flexibele gepantserde schildpadden kunnen hun ademfrequentie aanpassen om sneller te herstellen na lange perioden van onderdompeling. Lederen schildpadden en gewone schildpadden hebben een hoog gehalte aan hemoglobine en myoglobine waardoor ze sneller zuurstof door de luchtwegen kunnen transporteren.