Inhoud
Ierland is een land dat rijk is aan geschiedenis en folklore. Het is ook de thuisbasis van literaire meesters zoals Joyce, Wilde en Yeats. Denken aan Ierland doet denken aan de Ierse pubs en Guinness, verder dan fantasierijk met de elfjes en potten met goud aan het einde van de regenboog. Het is dus niet verrassend dat Ierse flirten en huwelijken hun eigen gewoonten hebben.
Dateringstradities
Het gearrangeerde huwelijk was tot in het begin van de 20e eeuw zeer beoefend in Ierland.Er waren Ieren verantwoordelijk voor het regelen van huwelijken, bekend als Bahdoir, die compatibele stellen zouden ontmoeten. De praktijk draaide historisch rond de katholieke kalender, met het seizoen bezet na de Driekoningen op 6 januari. Deze praktijk was oorspronkelijk te wijten aan een misverstand over de katholieke wet uit 1563 die huwelijken tijdens de vastentijd verbood. De Ieren vertaalden de wet door te verklaren dat er vóór de vastentijd huwelijken zouden plaatsvinden, waardoor het carnaval - of zondag, maandag en dinsdag vóór aswoensdag - ideale dagen voor een bruiloft waren. Nadat het huwelijk was geregeld, werd het paar aangemoedigd om deel te nemen aan een "wandeling" - letterlijk een eenvoudige wandeling of een tijd om samen door te brengen - dat gaf de man en de vrouw de gelegenheid elkaar te leren kennen. Terwijl het stel op de bijeenkomst was, zouden de ouders van de bruid "over de aarde wandelen" of een bezoek brengen aan het ouderlijk huis van de bruidegom om hun waardigheid te beoordelen. Tegenwoordig organiseert het kleine plaatsje Lisdoonvarna jaarlijks een georganiseerd huwelijksfeest. Toeristen verzamelen zich in de stad om overleg te plegen met de plaatselijke Bahdoir en ook om modernere vergaderingen bij te wonen.
Bruiloft praktijken
Ierland is een land dat rijk is aan romantiek, hoewel een traditioneel huwelijksvoorstel ontbreekt in poëtisch proza. Wanneer de toekomstige verloofde klaar is om te worden verloofd, kan hij de vrouw vragen: "Zou u graag begraven worden bij mijn mensen?" of "Zou je je kleding naast de mijne willen hangen?" Als ze bevestigend antwoordt, kan de bruid een traditionele "Claddagh" -ring dragen. Hoewel de exacte oorsprong van de Claddagh onbekend is, is de betekenis van het ontwerp al meer dan 300 jaar onderdeel van de Ierse traditie. De ontwerpelementen zijn twee handen met een hart met een kroon die symbool staan voor vriendschap, liefde en loyaliteit. Traditioneel gebruikt een getrouwde vrouw of bruid de ring in haar linkerhand met de kruin naar buiten gericht, weg van haar hart, wat symboliseert dat haar hart al een eigenaar heeft. "Aitin the Goose" is een andere veel voorkomende Ierse traditie. Tijdens de verloving en traditioneel op de trouwdag, wordt de bruidegom uitgenodigd voor een ganze-diner in het huis van de bruid. Dit symboliseert het begin van de huwelijksceremonie. Met andere woorden, als de gans eenmaal gekookt is, is er geen ontsnapping mogelijk.
De dag van de bruiloft
Naast hun liefde voor folklore genieten Ieren van amuletten met veel geluk. Ierse bruiden droegen op hun trouwdag een gelukkig hoefijzer met de uiteinden van de schoen altijd naar boven zodat het geluk niet zou ontsnappen. Moderne Ierse bruiden respecteren deze gewoonte nog steeds door een klein porseleinen hoefijzer te dragen of een hoefijzer rond de pols te dragen. Bruiden dragen ook een "magische zakdoek". Dit is een kanten zakdoek die later wordt genaaid om een doopkap te maken voor het eerste kind van het echtpaar. De steken worden vervolgens gesneden en de sjaal wordt doorgegeven zodat de kinderen hun huwelijk kunnen voortzetten. Ierse bruiloften zijn feestelijke aangelegenheden. Een maaltijd van vlees en kool, met Iers brood, is traditie. Een toast gemaakt met "Bunratty Mead" - een honingwijn - betekent traditioneel het einde van het huwelijksfeest. Er wordt aangenomen dat deze drank viriliteitsmachten heeft en mede-krediet geeft aan kinderen die negen maanden na het huwelijk zijn geboren. Of de bewering waar is of niet, mead is nog steeds een drank die wordt genoten tijdens huwelijksfeesten.
huwelijksreis
Het bruidspaar krijgt traditioneel een speciale kelk en de waarde van een maand mede als huwelijksgeschenk. De traditie dicteert dat het paar elke dag na de gebeurtenis elke dag uit de kelk moet drinken. In feite is deze gewoonte verantwoordelijk voor de term 'huwelijksreis'.