Inhoud
Bedrijven zijn verantwoordelijk voor hun investeringen in andere bedrijven op basis van de omvang en aard van hun deelname. Wanneer het ene bedrijf de zeggenschap over een ander bedrijf heeft, moet het doorgaans alle informatie van dat bedrijf opnemen in de financiële overzichten, alsof het één bedrijf is - een proces dat consolidatie wordt genoemd. Niet-geconsolideerde dochterondernemingen en gelieerde ondernemingen zijn bedrijven waarin een ander een significant belang heeft, maar geen zeggenschap, waarvoor geconsolideerde balansen nodig zouden zijn.
Niveaus van controle
De regels die van toepassing zijn op de financiële verslaggeving van bedrijven definiëren twee investeringsniveaus tussen bedrijven zonder dat de een de ander controleert: passief en invloedrijk. Bij een passieve investering is het investeringsbedrijf gewoon een andere aandeelhouder. U beschikt niet over een voldoende groot segment 'doelbedrijf' om uw bedrijfsbeleid of -strategieën te beïnvloeden. Een invloedrijke investering daarentegen is groot genoeg voor de beleggingsonderneming om invloed uit te oefenen op de manier waarop het doelbedrijf werkt, bijvoorbeeld door een positie in het bestuur.
types
In de voetnoten bij de jaarrekening kan een onderneming de aard van haar relatie met haar niet-geconsolideerde dochterondernemingen en gelieerde ondernemingen al dan niet bekendmaken, maar beschrijft ze in het algemeen hoe ze deze verwerkt voor administratieve doeleinden. Meestal worden ze behandeld als invloedrijke investeringen. Niet-geconsolideerde dochterondernemingen worden vaak gecreëerd door de beleggingsonderneming zelf - zoals in joint ventures gecreëerd om kosten te delen met een andere onderneming, of "special purpose entities", tijdelijke bedrijven die zijn opgericht om de uitgaven en inkomsten van specifieke projecten van elkaar te scheiden. het investeerdersbedrijf zelf. Partners zijn daarentegen meestal onafhankelijke bedrijven waarvan de investeerder een invloedrijke participatie heeft gekocht.
accounting
Boekhoudregels beschrijven over het algemeen een passieve belegging als een die 20% van de beschikbare aandelen van een bedrijf omvat, terwijl een invloedrijk aandeel meer dan 20%, maar minder dan 50% is. Dit zijn slechts algemene regels, omdat het mogelijk is om een bedrijf te besturen met minder dan 50% van zijn aandelen, en een belegger kan invloedrijk zijn, zelfs zonder 20% van de aandelen. In het algemeen is het de verantwoordelijkheid van het management van het investeringsbedrijf om te beslissen welke van de soorten deelneming het zal hebben, maar deze beslissing moet worden goedgekeurd door de externe accountants van het bedrijf. In hun jaarrekening zijn bedrijven verantwoordelijk voor hun passieve beleggingen door louter de marktwaarde van de aandelen die zij bezitten te informeren, maar zij moeten de invloedrijke beleggingen via de methode voor vermogensboekhouding behandelen.
Gelijkheidsmethode
In de vermogensmutatiemethode rapporteert het bedrijf zijn belegging als een actief in zijn balans, met een waarde die gelijk is aan wat het bedrijf heeft betaald voor zijn belang in het doelbedrijf. Wanneer het doelbedrijf profiteert, stijgt de waarde van de belegging in overeenstemming met het aandeel van de winst van de belegger, en als er een verlies is, daalt de waarde overeenkomstig zijn aandeel in het verlies. In tegenstelling tot passieve beleggingen, gaat de marktwaarde van de aandelen niet in op de berekening - omdat per definitie een invloedrijk aandeel het bedrijf toelaat deze waarde te manipuleren.