Inhoud
Mercurius, de planeet die het dichtst bij de zon staat, is een kleine wereld die iets groter is dan de maan van de aarde. In feite lijken Mercurius en de maan enigszins op elkaar, omdat ze, omdat ze weinig of geen atmosfeer hebben, bedekt zijn met kraters. Ondanks de nabijheid van de zon, omdat Mercurius geen echte atmosfeer heeft, houdt het geen warmte vast, waardoor de temperatuur aan de dag- en nachtzijde van de planeet sterk varieert van 426 ° C tot -178 ° C.
atmosfeer
In plaats van een aardachtige atmosfeer, vanwege de intense hitte en zonnewinden die van de zon komen, kan Mercurius slechts één exosfeer van atomen vasthouden die vanaf het oppervlak van de planeet worden geladen door intense zonnewinden en meteorietinslagen. Op aarde is de exosfeer de meest extreme en laagste dichtheidslaag van de atmosfeer. In Mercurius is het zo dun dat zijn atomen in de ruimte ontsnappen, maar het wordt voortdurend hervormd door de continue instroom van oppervlakte-atomen en de zonnewind zelf.
Gassen in de exosfeer
De exosfeer is een dunne laag met een lage deeltjesdichtheid en bevat als zodanig alleen de lichtere atomen. De Mercury-exosfeer bevat sporen van waterstof, helium, zuurstof, natrium, calcium, kalium en waterdamp. Zijn druk is onbeduidend. Waterstof- en heliumatomen komen waarschijnlijk van de zonnewind, terwijl de rest van de afvalgassen van het oppervlak van de planeet komt.
Atmosferische staart
Mercurius is veel dichter bij de zon dan elke andere planeet in het zonnestelsel. De fotondeeltjes waaruit het licht bestaat, oefenen een druk uit op de oppervlakken waarmee ze in aanraking komen, hoewel deze druk niet significant is binnen de normale menselijke ervaring. In Mercurius is de druk van zonlicht echter veel sterker dan op aarde. Daar duwt het licht atomen weg van de zon en de exosfeer van Mercurius, waardoor een sfeervolle staart achter de planeet ontstaat. Er is waargenomen dat de staart de natrium-, calcium- en magnesiumgassen bevat en zich uitstrekt tot ongeveer 17.700 km van de planeet.
geschiedenis
Aangenomen wordt dat aan het begin van het zonnestelsel Mercurius een veel dikkere atmosfeer had, net zoals de aarde. Vanwege de lage zwaartekracht en nabijheid van de zon kon deze echter niet worden behouden. De belangrijkste boosdoeners waren de zonnewinden, die de atmosferische deeltjes van Mercurius in de ruimte vrijgeven. Veel astronomen geloven dat water naar Mercurius werd getransporteerd door kometen die de oppervlakte bereikten. Een deel van dit water kan bevroren blijven aan de kwikpolen, terwijl de rest aanwezig is in zijn atmosfeer in resthoeveelheden.