Inhoud
Het beeld van een schedeldak op twee gekruiste botten heeft een lange traditie over de hele wereld en is synoniem geworden met de dood. Oorspronkelijk, als waarschuwing bij de ingang van begraafplaatsen, is het beeld in de loop der jaren door verschillende groepen overgenomen om angst voor vijanden op te wekken of een organisatie te symboliseren. Het is met name geadopteerd door piraten, het is gebruikt door militaire facties, geheime genootschappen en om mensen te waarschuwen voor vergiften.
geschiedenis
Een van de eerste toepassingen van het skull-and-crossbones-symbool was het markeren van begraafplaatsen of rustplaatsen voor de overledenen. Europese culturen gebruikten echte schedels en botten om de ingang van begraafplaatsen te markeren en na verloop van tijd werd het beeld geassocieerd met de dood. Een deel van dat idee was om dieven uit de graven te weren. Het was ook een waarschuwing voor de indringers tijdens de Zwarte Dood, opdat ze de begraafplaatsen niet zouden betreden uit angst voor besmetting. De praktijk ging door de eeuwen heen en werd door Spaanse missionarissen naar de Nieuwe Wereld overgebracht, die schedel- en botsculpturen plaatsten in de buurt van begraafplaatsen en in kerken.
betekenis
In de Middeleeuwen, de Tempeliers aangenomen het beeld in de tunieken, gebruikt in de strijd tegen de moslims. Ze ontdekten dat het beeld, voor de meesten onbekend in het Midden-Oosten, hun vijanden bang maakte en hun een extra voordeel gaf in de strijd. Na de kruistochten werd het beeld door vrijmetselaars aangenomen om een maçonnieke meester aan te duiden, waarschijnlijk ter ere van de broederlijke orde die heeft bijgedragen aan de totstandkoming van hun organisatie. Tegenwoordig wordt de schedel met botten beroemd vertegenwoordigd door de Skull and Bones Society of Yale. De iconische afbeelding is om onduidelijke redenen met nummer 322 gefuseerd.
karakter
Misschien is het bekendste gebruik van schedel op botten dat van piraten in de 17e en 18e eeuw, bekend als "Jolly Roger", de vlag werd gehesen om de slachtoffers over te halen zich zonder een gevecht over te geven. De reputatie van woest en moorddadig gaf hen een voordeel bij het aanvallen van een schip, en het verhogen van de vlag hielp om angst aan hun slachtoffers te brengen. De oorsprong van de vlag is een mysterie en sommigen schrijven de creatie ervan toe aan de Blackbeard, hoewel de term al in gebruik was in 1721. Andere historici geloven dat een kleine groep Tempeliers vluchtte en het beeld gebruikte toen ze schepen aanvielen die loyaal waren aan Rome.
functie
De staat New York heeft in 1829 een wet aangenomen die alle giffabrikanten dwingt de schedel op botten op hun etiketten te stempelen om analfabeten te helpen gemakkelijker gevaarlijke stoffen te identificeren. Dit werd standaard in de jaren 1850, toen de meeste landen een systeem met labels in levendige kleuren gebruikten om het beeld te brengen. In de jaren 1880 werden de meeste labels echter opnieuw in lichte kleuren geproduceerd om kosten te besparen, maar het skull-and-bones-symbool behield zijn status. Tegenwoordig heeft al het gif een kleine afbeelding op het etiket, wat de mogelijkheid van overlijden in geval van inname symboliseert.
overwegingen
Er is een lange militaire traditie om schedels en botten te gebruiken als emblemen van bataljons of organisaties. In Hitler-Duitsland droegen de SS-agenten van Hitler een klein pennetje met het beeld op hun hoed. Het Royal Lancers Regiment van het Britse leger van de koningin gebruikt het beeld op zijn embleem, dat is overgenomen in een traditie die is ingesteld tijdens de Frans-Indiase oorlog. Amerikaanse verkenningsbataljons gebruiken het beeld, samen met het Jolly Roger of the Navy's Strike Fighter squadron, dat de staart van zijn vliegtuigen met de iconische schedel op botten stempelt. Het beeld werd ook aangenomen door paramilitaire groeperingen in Chili, Estland en Servië.