Inhoud
Zoutwater, dat wordt gevonden in de oceanen en zeeën van de aarde, is heel anders dan het zoete water van rivieren, meren en beken. De fauna en flora is aangepast om te overleven in de een of de ander, maar weinigen kunnen overleven in beide. Sommige soorten zijn in staat om te verdragen wat een brak water wordt genoemd, wat resulteert wanneer het zoete water van een rivier zich vermengt met zout water en het zoutgehalte ervan verdunt.
zoutgehalte
Misschien is het grootste verschil in de naam zelf. Zout water bevat zout of natriumchloride. Zoet water kan kleine hoeveelheden zout bevatten, maar niet genoeg om als zout water te worden beschouwd. Oceaanwater heeft een zoutgehalte van 3,5%, wat betekent dat er 35 gram zout verdund is in elke liter zeewater. Zoutgehalte leent zich voor andere verschillen tussen de twee soorten water en biedt ook een uitdaging voor organismen die overleven in zout water. Er wordt aangenomen dat oceaanzout van de zeebodem komt, evenals dat wat wordt gedragen door rivieren en beken.
dichtheid
Het zoute water is dichter dan het zoete water vanwege het daarin opgeloste natriumchloride. dit betekent dat een specifiek volume zout water zwaarder is dan hetzelfde volume zoet water. Als het gaat om zout water, is het warme water minder dicht dan de kou, waardoor het koudere water in de oceaanbodem zakt. Zolang het koude water meer dicht is, als het bevriest, neemt de dichtheid ervan af en drijft het op het oppervlak.
Vriespunt
Zowel het vriespunt als het kookpunt van het zoute water verschilt in relatie tot zoet water, maar alleen het vriespunt is een gevolg van de natuur. De gemiddelde vriestemperatuur van het zoute water is -2 ° C en kan zelfs lager zijn als de zoutconcentratie hoger is of als het water onder een hogere druk staat. Het typische vriespunt van water is 0 ° C.
toon
Wanneer water met verschillende zoutconcentraties of een opgeloste stof langs een semipermeabel membraan wordt geplaatst, stroomt water naar de zijkant van het membraan met de hoogste concentratie opgeloste stof in een poging de concentraties in evenwicht te brengen. Bij het bespreken van water is toniciteit belangrijk voor de dier- en plantensoorten die in het waterlichaam leven. Zout water is hypertoon voor weefsels in planten en dieren. Dit betekent dat deze organismen water verliezen aan het milieu. Dientengevolge, moeten zij constant water drinken en zout elimineren. Evenzo is zoet water hypotoon voor fauna en flora. Deze organismen hoeven zelden water te drinken, maar ze moeten het gemakkelijk vrijmaken om de zoutconcentratie in evenwicht te brengen. Deze aanpassing staat bekend als osmoregulatie.