Inhoud
Veel tennisspelers vragen zich af waarom een backhand veel moeilijker te raken is dan een forehand. Het antwoord op deze en andere vragen heeft meer te maken met de spieren die worden gebruikt om de bal te slaan dan met de mechaniek van beweging. Een beetje kennis van de fysiologie van tennis zal je helpen te begrijpen welke spieren je gebruikt en welke je voor je bewegingen moet versterken.
Spieren gebruikt in voorhand beats
Zoals met bijna alle tennisaanvallen hangt de voorhand af van de kinetische keten van gebeurtenissen, wat de overdracht van energie van het ene lichaamsdeel naar het andere is. De ketting begint aan de voeten, met reactief vermogen gecreëerd wanneer de voeten op de grond duwen. Deze energie wordt overgedragen naar de benen (kuiten), vervolgens naar de bovenbenen (quadriceps en hamstrings), gluteus maximus, heupen (adductoren en abductoren), nucleus (obliques en abdominals), bovenlichaam (borstspieren), schouder (deltoid), arm (biceps), onderarm (brachiaal) en uiteindelijk met de hand. Elke onderbreking in deze reeks verzwakt de stroom van energie van de voeten naar de bal.
De voorhand vertrouwt specifiek op de borstspieren, deltaspieren en biceps om veel van het bovenlichaam en de armactiviteit in een slag te voorzien, met de onderarm en pols, "de wandeling voortzetten", na het openen van de heupen en het draaien van de schouder intern.
Spieren gebruikt in backhand beats
Een eenhandige en tweehandige backhand met de dominante rechterkant (voor rechtshandige spelers) zijn afhankelijk van relatief zwakkere spieren, zoals de triceps, de voorste schouderspier en de grote dorsale spier. Daarom gebruiken pro's meer een backhand met de dominante linkerkant omdat het in wezen een linkerhand is die grotere spieren gebruikt.
De backhand gebruikt minder heupspieren dan de voorhand omdat het bovenlichaam langer gesloten blijft vanwege zijn verschillende houding.
Spieren gebruikt in de serveren
Het serveren is vergelijkbaar met de voorhand in zijn mechanica. In feite is de moderne forehand beschreven als "opzij gooien". De interne schouderrotatie levert de snelheid van het hoofd van het racket op het moment van impact, volgens onderzoek door Dr. Bruce Elliot van de University of Western Australia, vergelijkbaar met een forehand met een open houding.
De trekkracht hangt meer af van de schouderspieren dan van de voorhand, waarbij de rotatormanchet het meest actief is. Dienen begint nog steeds aan de voeten en reist de kinetische keten in dezelfde volgorde als de spieren die in de forehand worden gebruikt.
Een ander uniek aspect van het dienen is de externe rotatie van de arm, of pronatie van de spieren van de onderarm, eindigend met flexie van de hand.