Inhoud
Lulu-de-Pomerania is een dwergras van honden, gemakkelijk te herkennen aan de lange, dikke vacht, meestal lichtbruin met witte of donkerbruine vlekken. Ze zijn een miniatuursoort van het Duitse spitzenras en werden populair nadat koningin Victoria er een had. Sommige eigenaren van dit hondenras weten niet zeker of hun haar als haar of haar wordt beschouwd. Een onderzoek van beide is genoeg om een antwoord te krijgen.
Chemische samenstelling
Op chemisch niveau is er geen verschil tussen haar en haar, omdat beide gemaakt zijn van keratineproteïne. Kenmerken zoals dikte, lengte en vorm van groei worden bepaald door de genetica van de soort en het individu, zonder onderscheid te maken tussen haar en haar. De lengte van het haar van een dwergspitz heeft te maken met zijn genetische aanleg, niet met die denominatie.
Fundamenteel verschil
Het enige identificeerbare verschil tussen haar en haar is de aanwezigheid van huidschilfers van dieren, kleine deeltjes huid en olie die vast komen te zitten onder het haar van dieren zoals de hond en de kat en allergie kunnen veroorzaken bij mensen. Terwijl het haar roosvormige deeltjes produceert, ook bekend als seborrhea, hebben ze geen dierlijke huidschilfers. Zo veel als er geen chemisch verschil is, produceert de dwerg spitz haarverf dierlijke huidschilfers en daarom wordt beschouwd als haar, niet haar.
Bovendien maakt de dikte van de lulu pomeranian het een slechte keuze voor mensen met allergieën voor dieren. Vanwege de kleine omvang van de dierlijke huidschilfer deeltjes, kunnen ze blijven hangen in de lucht gedurende enkele uren, en opgesloten in kleding, meubels en vloerbedekking. Dit zorgt ervoor dat roos maandenlang blijft hangen. Dit probleem kan echter worden beheerst door de hond weg te houden van bedden en andere meubels die roos kunnen ophopen. Het wordt ook aanbevolen om luchtreinigers te gebruiken, het poeder dagelijks te stofzuigen en het dier regelmatig te wassen, bij voorkeur met een shampoo met roosremmers.
Dwerg spitz haar
Dwergspeeksel heeft twee lagen haar. De ene is langer, zacht en zacht, terwijl de andere korter is. Er is geen onderscheid tussen de twee lagen, net zoals een persoon van wie het kapsel gelaagd is, geen duidelijk laagverschil bemerkt. De papegaaiduiker pups verliezen deze buitenste laag en mogelijk sommige delen van de binnenste laag wanneer ze tussen de drie en zeven maanden oud zijn. Wanneer het tussen 9 en 11 maanden bereikt, zouden de lange zachte pluis opnieuw moeten groeien.
Haarverlies
In zeldzame gevallen kan Pommeren Lulu lijden aan een aandoening die ernstige haaruitval wordt genoemd. Dit gebeurt voornamelijk met mannen. Het haar van de puppy is erg kort, zonder de langere draden die de buitenste laag vormen. Het valt heel langzaam, maar valt helemaal niet terug. De ziekte kan ook optreden als de hond ouder is en het haar langzaam begint af te stemmen. Meestal verschijnen de eerste tekens op de achterkant van het dijbeen en de billen, die zich naar de achterkant van het lichaam voortbewegen. Het is een genetische ziekte, dat wil zeggen, als de ouders het presenteren, kan het ook bij de pups voorkomen.