Inhoud
Buffers worden bereid in apotheken of door geneesmiddelenfabrikanten. Ze passen de pH van waterige oplossingen aan tot toepassingen die voorspelbare stabiliteit en betere klinische resultaten vereisen. Vanuit farmacologisch oogpunt is het belangrijk om de pH van een oplossing te regelen om de medicijnverslechtering te minimaliseren om het comfort van de patiënt en de naleving van normen te verbeteren en de efficiëntie van de toediening te verbeteren.
identificatie
Bufferoplossingen kunnen een significante verandering in pH weerstaan wanneer een beperkte concentratie van zuur of base daaraan wordt toegevoegd. De pH van een oplossing wordt gedefinieerd als de negatieve logaritme van de molaire waterstofionenconcentratie. Het belangrijkste kenmerk van een bufferoplossing is de pH. Deze oplossingen zijn meestal transparante vloeistoffen die door artsen worden voorgeschreven en topisch of intraveneus worden toegediend door getrainde professionals.
Werkingsmechanismen
Een bufferoplossing bevat een zuur en de geconjugeerde base ervan, of een base en het geconjugeerde zuur ervan. Een sterk zuur verliest een proton met gemak en daarom is de geconjugeerde base van een sterk zuur een zwakke base. Het belangrijkste kenmerk van een bufferoplossing is de pH, die kan worden berekend met behulp van de Henderson-Hasselbalch-vergelijking en het buffervermogen. Deze capaciteit is de hoeveelheid zuur of base die kan worden toegevoegd zonder enige significante verandering in pH en kan worden berekend uit de van Slyke-vergelijking.
betekenis
Het belangrijkste doel en belang van buffers is om de farmaceutische preparaten te beschermen tegen elke plotselinge verandering in pH, zelfs wanneer er beperkte concentraties van zuur of base worden toegevoegd.
Het toevoegen van een component aan een oplossing zal ook de isotoniciteit beïnvloeden, omdat het een eigenschap is van het aantal deeltjes in de oplossing. Daarom zal de osmotische druk van een oplossing niet alleen door het geneesmiddel worden beïnvloed, maar ook door de buffers die in de formulering zijn opgenomen.
Nadat deze verbindingen zijn toegevoegd, is het nog steeds mogelijk dat de oplossing niet isotoon is. De apotheker berekent en voegt de verbindingen, gewoonlijk natriumchloride of kaliumfosfaat, of steriel water aan de oplossing toe. Over het algemeen wordt deze oplossing gebufferd isotoon genoemd. Gebufferde en isotonische oplossingen worden ook wel tuned solutions genoemd.
toepassingen
Intraveneus toegediende gebufferde oplossingen veroorzaken zeer weinig nadelige effecten, aangezien het lichaam zich van nature aanpast aan kleine veranderingen in de normale pH van het bloed van 7,4. In de farmaceutische formulering voor andere toepassingen is het belangrijk om grote veranderingen in osmotische druk over een celmembraan te vermijden. Dus, wanneer gebufferde isotone oplossingen worden gemaakt voor de ogen, zachte weefsels, neusholten of voor toepassingen in de anale of vaginale holte, wordt isotoniciteit vooral overwogen om complicaties te voorkomen. Een gebufferde isotonische oplossing wordt bereid en toegediend zodat het dezelfde concentratie opgeloste stof zal hebben in de biologische vloeistof waarmee het in contact komt.
overwegingen
De meeste tampons in apotheken worden vervaardigd door bedrijven zoals Baxter en Abbot Laboratories. Apotheken berekenen en bereiden echter nog steeds voor vele situaties gebufferde isotonische oplossingen voor. Apothekers moeten gebruik maken van kennis op het gebied van anatomie, fysiologie, wiskunde, scheikunde en andere wetenschappen om de juiste blend te bereiden om gunstige resultaten voor de patiënt te verkrijgen.