Inhoud
Slagschepen en torpedojagers zijn twee soorten marineschepen. Slagschepen bloeiden van het begin van de 19e eeuw tot het einde van de Tweede Wereldoorlog, hoewel ze geleidelijk in de volgende decennia in onbruik raakten. Destroyers werden ontwikkeld in de late 19e eeuw en blijven een rol spelen in moderne zee oorlogsvoering. Hoewel er overeenkomsten zijn, verschillen de twee soorten vaartuigen in veel opzichten.
slagschepen
Slagschepen stammen af van schepen uit de 18e en 19e eeuwse linie De eerste veldslagen werden in 1870 uitgevoerd door de Franse marine. Volledig gemaakt van staal, in plaats van hout met stalen pantsering, werden ze met stoom aangedreven en bewapend met zware wapens. De lancering van HMS Dreadnought in 1906 betekende het begin van het slagschiptijdperk. Snel, zwaar bewapend en vol met wapens van groot kaliber, waren slagschepen het centrum van de wapenwedloop onder Europese mogendheden. Zijn rol was om andere grote vijandelijke schepen aan te vallen en te vernietigen of de kust te bombarderen.
destroyers
De vernietiger heeft zijn oorsprong in dezelfde periode als het oorlogsschip. Oorspronkelijk werden ze "torpedoboevaarders" genoemd en werden ze ontwikkeld door de Britse marine als reactie op de dreiging van grote schepen door kleine, snelle torpedoboten. Licht en handig, en toch zwaarbewapend, werden de destroyers gebruikt om grote schepen te escorteren door bedreigingen te onderscheppen en te vernietigen. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werden ze gebruikt voor onderzeese bescherming en luchtaanvallen voor grote schepen, waaronder koopvaardijschepen.
Verschillen in wapens
De bewapening van de oorlogsschepen en de torpedojagers waren totaal verschillend. Met de bedoeling om zwaar bewapende doelen aan te vallen, droegen slagschepen enorm krachtige batterijen. De USS Mississippi, die in 1944, waarschijnlijk de laatste zeeslag in de geschiedenis, vocht in de Slag bij Surigao Strait, droeg 12 14-inch wapens als hoofdbewapening, samen met 12 5-inch, 4-inch, van torpedobuizen. Het had een bemanning van meer dan 1.000 zeilers. Een hedendaagse torpedojager, de USS McGowan, droeg daarentegen slechts 5 5-inch kanonnen, maar 16 luchtafweerkanonnen samen met torpedobuizen en diepzee-draagraketten. De bemanning bestond uit ongeveer 300 zeilers.
Verschillen in tactische rollen
Zoals te zien is aan de verschillen in bewapening, werden de twee soorten vaten verschillend gebruikt in gevechten. De rol van het slagschip was om vijandige schepen in te zetten met hun zware bewapening, terwijl de destroyer grotere schepen van snelle aanvallers, lucht, onderzeeërs en kleine boten volgde. In de Tweede Wereldoorlog werd de luchtaanval de dominante vorm van zeeoorlogvoering; de vliegdekschepen konden doelen voorbij het bereik van zelfs de grootste kanonnen van oorlogsschepen aanvallen. Ze raakten kort na de Tweede Wereldoorlog in verval en werden alleen gebruikt voor vuur- en prestige-missies. In 2006 heeft de Amerikaanse marine hen uit zijn verslag verwijderd. Destroyers zijn nu de zwaarste gevechtsschepen in de meeste militairen, hoewel sommigen nog zwaardere cruisers gebruiken.