Inhoud
- Hoe de rottweiler zijn naam kreeg
- Duitse scheppingspatronen vergeleken met Amerikaanse
- Bonzende hoofden boven hoofdvormen
- Andere verschillen
Als je twee honden van een vergelijkbaar ras, met uitzondering van de rottweiler naast elkaar, plaatst, is hun algemene vorm of exterieur hetzelfde. Maar als je een "Duitse" raszuivere rottweiler naast een "Amerikaan" zet, kun je je afvragen wat de bedrieger was. Op papier lijken de rasstandaarden van de American Kennel Society en zijn Duitse tegenhanger dichtbij. Maar in de praktijk leverden de verschillende interpretaties honden op met duidelijke verschillen.
Hoe de rottweiler zijn naam kreeg
Toen Romeinse legioenen Europa wilden veroveren, moesten hun vierpotige dierenvoer met hen mee marcheren. Het werk om deze kuddes in lijn te houden werd gegeven aan de sterke mastiffhonden, gekwalificeerd op twee gebieden: hoeden en bewaken. Lang nadat de Romeinen waren afgezet en vergeten van het land dat we nu kennen als Duitsland, bleven de nakomelingen van hun honden achter, bleven ze vee hoeden en de huizen van hun nieuwe meesters beschermen. Rond 700 na Christus, nadat een plaatselijke hertog opdracht had gegeven tot de bouw van een kerk op de plaats van oude Romeinse baden, onthulden opgravingen de ruïnes van rode tegels uit Romeinse dorpen, en van daaruit de stad Rottweil, wat rood dorp betekent, waar je naam vandaan kwam. De Allgemeiner Deutscher Rottweiler Klub (ADRK), de Duitse Algemene Vereniging van Rottweilers, werd opgericht in 1921 en publiceerde drie jaar later de rasstandaard die nog steeds wordt gebruikt.
Duitse scheppingspatronen vergeleken met Amerikaanse
In de ogen van de American Kennel Society (AKC) komen puppy's van alle rassen in aanmerking om als raszuiver te worden geregistreerd, zolang beide ouders als raszuiver geregistreerd zijn. AKC laat het beheer van creaties over aan makers. ADRK neemt van haar kant een veel strengere handhavingsrol op zich om ervoor te zorgen dat alle Duitse rottweilers voldoen aan een uniforme rasstandaard. Registratie is geen automatisch proces: jonge honden worden onderworpen aan strenge tests om er zeker van te zijn dat ze voldoen aan de normen van de organisatie, zowel qua lichaam als qua temperament. Ze worden zorgvuldig onderzocht op fysieke en genetische defecten en worden ook gemeten om er zeker van te zijn dat alle verhoudingen kloppen. Om de reacties te testen, worden honden geconfronteerd met simulaties van bedreigende situaties - overmatige verlegenheid of overmatige agressie zijn twee oorzaken van belemmering. Om in aanmerking te komen voor het fokken van puppy's, moeten honden een tweede en nog veeleisendere reeks tests ondergaan voordat hun eigenaren groen licht krijgen om te fokken. Maar zelfs dan zullen er bepaalde voorwaarden zijn.
Bonzende hoofden boven hoofdvormen
Wanneer mensen verwijzen naar Duitse en Amerikaanse rottweillers, hebben ze het niet noodzakelijkerwijs over het land van herkomst van de honden, hoewel veel Noord-Amerikaanse fokkers erop staan hun honden uit Duitsland te halen. Het belangrijkste twistpunt betreft verschillende interpretaties van de ideale hoek van de jukbeenboog, het jukbeen dat zich door de schedel onder de kassen uitstrekt. De jukbeenboog heeft een sterke invloed op de vorm van het gezicht en de snuit van een hond. Wat ADRK het ideaal noemde, waren jukbeenbogen of "scherpe" bogen en een "goed ontwikkelde", "breder dan ronde" neus. Qua uiterlijk vertaalt dit zich in een gezicht dat herinnert aan een tijd van de Mastiffs. In de loop van de tijd heeft zich echter een "dramatische negatieve verandering in de jukbeenboog en snuiten" voorgedaan in de Verenigde Staten, zoals Steve Wolfson, een lid van de American Rottweiler Breeders 'Council, schreef. De voorkeur van sommige fokkers en keurmeesters van tentoonstellingen voor ondiepe jukbogen heeft honden voortgebracht met langere, smallere snuiten en een kopvorm die meer op Duitse herders dan op mastiffs lijken.
Andere verschillen
In 1999 verbood Duitsland de praktijk van het amputeren van staarten, zodat alle rottweilers daar ze heel zouden schudden, terwijl AKC in de Verenigde Staten geamputeerde staarten vereist voor het tentoonstellen van honden. De Noord-Amerikaanse en Duitse rasstandaarden zijn het eens over de lengte, maar de AKC specificeert geen aanbevolen gewicht. Critici zeggen dat het heeft geleid tot een slanker, slanker, minder gespierd Amerikaans exemplaar. In termen van temperament benadrukt ADRK bij het presenteren van de thuiskant van de rottweiler-natuur: "een basiskarakter, kalm en gepassioneerd over kinderen, zeer toegewijd, gehoorzaam en werkwillig". Hoewel AKC waarde hecht aan een 'kalm, zelfverzekerd en moedig' karakter, heeft het een sterke tolerantie voor 'een agressieve of strijdlustige houding ten opzichte van andere honden' op tentoonstellingen, wat ADRK nooit zou doen, en de aanbeveling van de jury is dat rottweilers "moet niet bekritiseerd worden" daarvoor.