Inhoud
Aanpassing, of micro-evolutie, verwijst naar veranderingen die optreden wanneer een soort door een transformatie gaat en gedijt in haar omgeving. Macro-evolutie is een theorie die stelt dat micro-evolutie gebeurt op een grotere schaal, waardoor een soort een geheel nieuw type wordt. De wetenschappelijke gemeenschap erkent de twee concepten; echter, elk van hen wordt gekenmerkt door verschillen in wat bewijs in de praktijk kan worden waargenomen, de essentiële materialen die nodig zijn om het te laten gebeuren, het eindresultaat van mutaties die leiden tot willekeurige veranderingen en de vrijheid waarmee het op scholen kan worden onderwezen. .
Praktische observatie
Een fundamenteel verschil tussen micro-evolutie en macro-evolutie is dat de eerste kan worden waargenomen en de laatste een theorie. Beide vereisen tijd, gelegenheid, omgeving en de eigenschappen van materie om verandering aan te moedigen, maar de macroevolutietheorie is gebaseerd op miljarden jaren die geen real-time medianen kunnen zijn. Microevolutionair bewijs, zoals de uitbarsting op Mount St. Helena en de effecten van het broeikaseffect, kan worden bestudeerd om het effect ervan op het plantenleven, het dierenrijk en de mensheid te observeren.
Essentiële materialen
Microevolutie vereist niet de overtuiging dat iedereen en alles uit dezelfde bouwstenen of essentieel materiaal komt. Creationisten zouden het mechanisme van de diversiteit van het universum beschrijven als het product van intelligent ontwerp gemaakt door de hand van God. Niet-creationisten konden het essentiële idee van micro-evolutie ondersteunen door middel van de Big Bang-theorie.
Macro-evolutie suggereert iets anders en stelt dat een plant, een dier en een mens allemaal uit dezelfde substantie zijn gevormd en in de loop van de tijd spontaan hun nu erkende eigenschappen van organisatie of DNA hebben voortgebracht. De centrale vragen, waarvoor wetenschappers geen unaniem antwoord hebben, zijn: met welk middel of mechanisme zijn deze complexe patronen in elk organisme ontstaan en hoe evolueerde het leven van niet-levende chemicaliën? De afwezigheid van onweerlegbaar fossiel bewijs dat de overgangsfasen laat zien waarmee een soort evolueert naar een nieuwe, blijft een vervelende probleem voor macroevolutionisten.
mutaties
In zijn boek "Histoire et évolution de la Terre et des étres vivants" stelt de Franse zoöloog Pierre Grasse dat mutaties "slechts erfelijke schommelingen zijn rond een positie een schommel naar rechts, een schommel naar links, maar zonder een definitief evolutionair effect. " Micro-evolutie weerspiegelt deze veranderingsprocessen in een specifieke soort, zoals de snelle aanpassing ervan aan een veranderende omgeving. Macro-evolutie suggereert dat mutaties een nieuw soort soort kunnen creëren, zoals een vis die uiteindelijk een aap wordt en die aap uiteindelijk een mens wordt.
onderwijs
Microevolutie wordt over het algemeen zonder bezwaar onderwezen in openbare en particuliere scholen; het onderwijzen van macroevolutie kan echter controverses creëren in educatieve omgevingen. De waarden van een gemeenschap of de opvoeders zelf bepalen in eerste instantie wat er over dit onderwerp op scholen wordt geleerd, maar dergelijke beslissingen worden vaak aangevochten in geschillen met religieuze groeperingen of burgerlijke vrijheden.
Het beroemde Scopes Monkey-oordeel uit 1925 was slechts een voorbode in de debatten die lokale, nationale en nationale zaken bevatten. Politicoloog Michael Berkman citeert in zijn essay 'Evolutie en Creationisme in de klaslokalen van Amerika: het nationale portret' dat 'een op de acht biologen van de middelbare school biologie het creationisme presenteert als een wetenschappelijk geldig alternatief voor de Darwinistische evolutie.' In 1987 oordeelde het Hooggerechtshof van de Verenigde Staten: "We hebben niet de geregistreerde basis om te concluderen dat de wetenschap van de schepping meer moet zijn dan een verzameling wetenschappelijke gegevens die de theorie ondersteunen dat het leven abrupt op Aarde verscheen."