Inhoud
Zinkoxide (ZnO) is een wit poeder dat bij kamertemperatuur bijna onoplosbaar is in water. Het is een anorganische verbinding die wordt gebruikt om verschillende producten te maken, zoals cement, keramiek, glas, kunststoffen en rubber. Zinkchloride (ZnCl2) wordt over het algemeen gebruikt als een flux voor lassen en is ook een algemeen reagens in de industriële chemie. Het zinkchloride kan commercieel worden gemaakt uit zinkoxide en kan ook worden verkregen uit andere zinkverbindingen in een laboratorium.
routebeschrijving
-
Definieer zinkoxide als ZnO. Sommige metalen zullen combineren met verschillende hoeveelheden zuurstofatomen, wat betekent dat een metaaloxide feitelijk naar meer dan één verbinding kan verwijzen. Zink combineert gewoonlijk met slechts één zuurstofatoom, dus de term "zinkoxide" verwijst specifiek naar een verbinding (ZnO).
-
Meng reagentia. De reagentia zijn zinkoxide en zoutzuur (HCl), die verkrijgbaar zijn bij elke leverancier van chemicaliën. Plaats het zinkoxidepoeder in een container met zoutzuur.
-
Let op de reactie. In tegenstelling tot veel andere reacties reageren zinkoxide en zoutzuur onmiddellijk onder normale omstandigheden en hebben geen katalysator nodig.
-
Onderzoek de reactie die zinkoxide omzet in zinkchloride. Dit wordt beschreven door de volgende vergelijking: ZnO + 2HCl -> ZnCl2 + H2O. Het zuurstofatoom van het oxide combineert met de waterstof van twee moleculen HCl die in het water aanwezig zijn. Het zinkatoom combineert met twee chlooratomen om het zinkchloride te vormen.
-
Zuiver de commerciële monsters van zinkchloride. De reactie in stap 4 produceert in het algemeen andere verbindingen dan zinkchloride. Het monster wordt meestal gezuiverd door extractie in warme dioxaan, filtering terwijl het nog warm is en laat het neerslag afkoelen.