Inhoud
- Oorzaken van galstenen
- Diagnose en symptomen van galstenen
- Lecithine en Rowachol
- Gemeenschappelijke behandelingen voor galstenen
Galstenen zijn kleine structuren zoals kiezels, die bestaan uit gekristalliseerde galbestanddelen die in de galblaas groeien. Gal, gemaakt door de lever en opgeslagen in de galblaas, helpt het lichaam om vetten te verteren en bevat water, cholesterol, lipiden, galzouten, eiwitten en bilirubine. Sommige van deze bestanddelen kunnen verstijven en vormen galstenen, met name cholesterol, dat goed is voor 80 procent van alle galstenen en bilirubine. De galblaas kan een reeks kleine galstenen, een grote steen of een combinatie ontwikkelen. Personen die galstenen ontwikkelen, moeten een operatie of behandeling met medicijnen ondergaan.
Oorzaken van galstenen
Galstenen vormen wanneer sommige van de bestanddelen van gal aanwezig zijn in abnormale proporties, zoals een hoog cholesterolgehalte, te veel bilirubine, of onvoldoende galzouten. Pigmentsteentjes, die grotendeels bestaan uit bilirubine, hebben de neiging zich te vormen bij individuen met levercirrose, galweginfecties of erfelijke bloedaandoeningen, zoals sikkelcelanemie. Cholesterol-galstenen komen vaker voor bij vrouwen, mensen met een familiegeschiedenis van galstenen, mensen met overgewicht of een dieet rijk aan vetten en cholesterol en weinig vezels, diabetici, ouderen en mensen die reducerende drugs gebruiken van cholesterol of snel afvallen. Sommige etnische groepen zijn ook gevoeliger, zoals inheemse Amerikanen.
Diagnose en symptomen van galstenen
Het meest voorkomende symptoom van galstenen is pijn, die plotseling kan optreden en enkele uren aanhoudt. Deze aanvallen kunnen pijn veroorzaken in de bovenbuik, rug en tussen de schouderbladen en onder de rechterschouder. Andere symptomen zijn misselijkheid en braken, koorts of rillingen, geelzucht en kleikleurige ontlasting.
Als een patiënt ervan wordt verdacht galstenen te hebben, kan uw arts een verscheidenheid aan beeldvormingstechnieken gebruiken om de diagnose te bevestigen. De meest gebruikelijke techniek is echografie en de buik van de patiënt zal zorgvuldig worden onderzocht om galstenen te identificeren. Andere gebruikte beeldvormende technieken omvatten computertomografie, cholecystografie en endoscopische retrograde cholangiopancreatografie.Bloedonderzoek kan ook worden uitgevoerd om te controleren op infectie, obstructie, pancreatitis of geelzucht.
Lecithine en Rowachol
Fosfolipiden verhogen de oplosbaarheid van galcholesterol, waardoor de vorming van galstenen wordt voorkomen. Een stof die bijzonder rijk is aan fosfolipiden is lecithine en suppletie met lecithine is gebruikt voor de behandeling van patiënten met galstenen, vermindering van cholesterol in de gal. Het is echter bekend dat klinische onderzoeken naar lecithine als een behandeling voor galstenen niet doorslaggevend zijn en dat er geen sterk bewijs is om het gebruik van lecithine te ondersteunen om galblaasaandoeningen te voorkomen of te behandelen.
Een ander alternatief medicijn voor galstenen is Rowachol. Dit is de merknaam van een product, het bevat zes monoterpeenplanten en werd voor het eerst voorgesteld als een behandeling voor galstenen in 1979. Patiënten ontvangen twee of drie capsules Rowachol per dag en onderzoeken tonen aan dat behandeling met Rowachol kan leiden tot ontbinding. gedeeltelijke of totale galstenen bij sommige patiënten. Deze publicatie beschrijft ook studies waarin Rowachol werd gebruikt in combinatie met andere behandelingen, zoals chenodeoxycholzuur of ursodeoxycholzuur, die succesvoller waren dan alleen Rowachol. Lecithine en Rowachol kunnen ook in een combinatie worden gebruikt, maar er zijn geen studies beschikbaar waarin de werkzaamheid wordt beschreven.
Gemeenschappelijke behandelingen voor galstenen
Hoewel alternatieve behandelingen voor galstenen beschikbaar zijn, zijn de meest voorkomende behandelingen heel verschillend. Patiënten die last hebben van frequente pijnaanvallen als gevolg van galstenen, worden vaker aanbevolen voor operaties om de galblaas te verwijderen. De galblaas wordt beschouwd als een niet-essentieel orgaan en het verwijderen van de galblaas is een gebruikelijke chirurgische ingreep.
Patiënten die geen operatie kunnen ondergaan, krijgen medicijnen om hun aandoening te bestrijden. Sommige medicijnen, zoals Actigall en Chenix, worden oraal ingenomen en zijn bedoeld voor het oplossen van cholesterolstenen in de galblaas. Een andere experimentele behandeling omvat het injecteren van een medicijn direct in de galblaas in een poging om galstenen op te lossen. Geneesmiddelenbehandelingen werken het beste bij patiënten met kleine stenen.